در این چند هفته هر بار اخبار رو چک کردم، روزی نبوده که خبر تجاوز نخونده باشم.
حرفم رو خلاصه میکنم، مهلت دادن به این حکومت یعنی دعوت اراذل و اوباش به بستر مادرانمون همراه با ادای احترام.
ما چه مردمی هستیم؟
مردمی که شب و روز از آزادگی آریوبرزن و حسین میگیم و خودمون ذره ای شهامت نداریم؟
قرار بود اعتراضات در خرداد ماه ادامه پیدا کنند، چی شد؟
زندانیان سیاسی به درستی دست به اعتصاب زدند و به جای اینکه ما ازشون یاد بگیریم و دست به اعتصابات همگانی بزنیم، چپ و راست پیغام شکستن اعتصاب میدیم!
چماق بالای سرمونه و به جای فریاد آزادیخواهی، تیمهای فوتبال رو تشویق میکنیم!
هر لحظه ممکنه به خواهر و مادرمون تجاوز بشه و به جای کمینه کردن این احتمال، با سکوت عملیمون این احتمال رو بیشتر و بیشتر میکنیم.
از اونجایی که ملت تنبلی هستیم و مثل گوسفند حتما باید دنبال یک نفر حرکت کنیم و الان هم وقت مناسبی برای درمان فرهنگی نیست، 18 تیر بهترین فرصت برای ماست تا کار این حکومتو تموم کنیم و اعتراضات رو بعد از 18 تیر به طور مستمر و بدون بیانیه ادامه بدیم.
اخبار ورزشی و سرگرمی رو تا روز آزادی رها کنید.
ورزش و فوتبال براتون از خواهر و مادرتون مهمتره؟!
اگر نتونیم اولویت ها رو به درستی مشخص کنیم، فردا در کمال ناباوری نوبت تجاوز به خواهر و مادر ما میرسه.
برای 18 تیر و روزهای مستمر پس از اون تا روز آزادی تلاش میکنیم.
از ما حرکت، از خدا هم برکت.
No comments:
Post a Comment